„Psychologia jest nauką, a psychoterapia sztuką”. Tak powiedziała niegdyś Nancy McWilliams, znana psychoanalityk. Nie oznacza to jednak, iż w psychoterapii nie ma silnego podłoża naukowego. Co więcej, znajdziemy szereg badań potwierdzających jej skuteczność w leczeniu zaburzeń i poprawie jakości funkcjonowania człowieka. Decyzja o wizycie u psychoterapeuty może być dla nas niekiedy trudna, gdyż dominuje społeczne przekonanie, iż jest to oznaka „problemów z głową”. Jest to jednak najgorsze możliwe rozwiązanie w przypadku, gdy mierzymy się z zaburzeniami psychicznymi. Walka z chorobą psychiczną to długa batalia, którą bez specjalistycznej pomocy jest niezwykle ciężko wygrać.

Co odróżnia sesję terapeutyczną od spotkania z koleżanką przy kawie?

W czasie sesji terapeutycznej spotykamy się częściej, systematycznie. Co najważniejsze spotykamy się, aby rozmawiać w sposób bardzo skupiony o problemie pacjenta, co sprawia, że możemy czasami ulec stwierdzeniu, że jest to taka sesja przyjaciółek. Parę cech jednak sprawia, że nie powinniśmy mylić obydwu spotkań. Przede wszystkim sesję terapeutyczną od spotkania przyjaciółek przy kawie odróżnia swoista umowa między dwiema osobami, że będziemy starać się w tym spotkaniu eksperta od zjawisk psychologicznych i rozwiązywania ludzkich problemów (psychoterapeuty) i w spotkaniu pacjenta – eksperta od tego, na czym polega jego własny problem, że będziemy nad tym problemem wspólnie pracować (empiryzm oparty na współpracy). Będziemy dociekać wspólnie w jaki sposób problem rozwiązać, gdyż to pacjent najlepiej wie na czym on polega i jak się manifestuje. Rolą terapeuty jest być wykształconym na tyle, żeby mieć co najmniej hipotezę na temat mechanizmów, w które pacjent uwikłał się i przez co powodują pewną niemożność wyjścia samemu z problemu.

Relacja psychoterapeuty i pacjenta nie jest symetryczna, ponieważ to terapeuta dysponuje wiedzą i udziela pacjentowi informacji jak proces terapii będzie przebiegał, jakie są jego reguły, zasady. Są to spotkania systematyczne. Kolejna rzecz, koleżankę nie obowiązuje tajemnica zawodowa. Natomiast psychoterapeutów obowiązuje tajemnica zawodowa, taka jak w relacji z lekarzem. Terapeuta jest bowiem odpowiedzialny za bezpieczeństwo swojego pacjenta. Istnieją jednak pewne wyjątki jak np. zagrożenie życia pacjenta oraz konkretne sytuacje prawne jak np. przestępstwa wobec dzieci, wówczas psychoterapeuta jest zobowiązany do uchylenia wskazanej tajemnicy (zasada poufności).