Psychiatra jest lekarzem, za którym stoi cała wiedza medyczna dotycząca fizjologii i chorób psychicznych. Ma wiedzę jak stosować leki, jakie mogą być potencjalne konsekwencje stosowania danych leków dla ogólnego funkcjonowania, jakie mogą być interakcje po ich zażyciu. Musi dysponować solidną wiedzą dotyczącą diagnozy różnicowej, ponieważ duża część tego, co odczuwają pacjenci jako dolegliwość czysto psychiczna, może mieć swoje podłoże czysto biologiczne.

Przykładowo, osoby z niedoczynnością tarczycy mają tendencje do stanów depresyjnych, a z kolei osoby z nadczynnością tarczycy mają większą łatwość do zaburzeń lękowych. Psychoterapeuta lub psycholog może o tym wiedzieć, z kolei psychiatra musi o tym wiedzieć i umieć wykluczyć pewne stany bądź pokierować odpowiednio pacjenta w stronę specjalistów lekarzy. Zadaniem psychiatry jest postawienie diagnozy różnicowej i ewentualnie zaproponowanie leczenia farmakologicznego. Może również uwzględnić w zaproponowanym leczeniu psychoterapię. Z kolei psychoterapeuta to specjalista w leczeniu zaburzeń metodami psychologicznymi w celu zmiany sposobu funkcjonowania pacjenta w kierunku, który wspólnie z pacjentem określimy za pożądany. Psychoterapeuta powinien posiadać wykształcenie na równi z psychiatrą, co do znajomości zaburzeń psychicznych. Specjalizuje się w prowadzeniu z pacjentem długotrwałej terapii, która ma na celu przyniesienie ulgi w cierpieniu oraz wskazanie właściwego toru postępowania. Psychoterapeuta może być psychologiem, lecz nie musi. Jest zobowiązany do ukończenia studiów podyplomowych lub szkoły psychoterapii. Nie posiada jednak uprawnień do wystawiania recept ani zwolnień lekarskich. Psychoterapeuta powinien umieć sformułować diagnozę psychologiczną i umieć opowiedzieć o niej pacjentowi.